Page 123 - ปรัชญาการเมืองยุคหลังสมัยใหม่
P. 123
ปรัชญาการเมืองยุคหลังสมยั ใหม่ 110099
(10) ประชาธิปไตย ร็องซีแยร์ เสียงได้เข้ามามีสิทธิ์มีเสียงและมีส่วนร่วม
ของผ้ทู ไี่ ม่มสี ว่ น (Ranciere) ในทางการเมอื ง
(democracy of
who have no สาระสาคัญของประชาธิปไตยคือ
part) อานาจของคนที่ไม่สมควรจะมีอานาจ และ
การปกครองโดยคนท่ีไม่สมควรจะมาเป็น
ผู้ปกครอง ประชาธิปไตยคือการเกิดขึ้นของ
ตัวแสดงทางการเมืองแบบใหม่ที่ไม่เคย
ปรากฏมาก่อน ผ่านการสร้างพื้นที่เฉพาะ
การรับรเู้ ฉพาะ เพอ่ื เรยี กรอ้ งความเสมอภาค
และความเท่าเทียม เป็น “ประชาธิปไตย
ของผู้ท่ีไม่มีส่วน” (democracy of who
have no part) ซ่ึงมีทว่ี ่างให้กบั การเห็นแย้ง
หรือการไมเ่ หน็ ด้วย (disagreement) และมี
ที่ว่างให้กับ “ส่วนที่ถูกนับเพ่ือที่จะไม่นับ
รวมให้เป็นส่วน” (the uncounted in a
space where they are countable as
uncounted) เป็นประชาธิปไตยของคนท่ี
เสมอภาคเท่าเทียมกัน ไม่ใช่ประชาธิปไตย
แบบเลือกตั้งตวั แทน
4.2 การสรุปสภาวการณท์ างการเมอื งยุคหลังสมัยใหม่
ในหัวข้อน้ีผู้เขียนจะได้สรุปสภาวการณ์ทางการเมืองยุคหลัง
สมัยใหม่จานวน 5 ประการ ท่ีได้นาเสนอรายละเอียดไว้ในบทที่ 3 อันเป็น
ผลมาจากการนาแนวคิดและทฤษฎขี องปรัชญาการเมอื งยุคหลังสมัยใหม่ไป
